§3: Kunst over hogere dimensies

Door de eeuwen heen zijn er een aantal kunstenaars die streefden naar vernieuwing, die kunst op een andere manier wilden bekijken.

Grote kans dat je wel eens hebt gehoord van de surrealist Salvador Dali. Wat je misschien niet weet, is dat Dali in een belangrijk kunstwerk,  Crucifixion (Corpus Hypercubus), een hyperkubus heeft afgebeeld.

Op dit schilderij hangt Jezus aan een hyperkubus (tesseract). Of liever gezegd een uitgevouwen hyperkubus.

Ook Picasso heeft in een schilderij de vierde dimensie verwerkt. Hij en andere Kubisten (schilders van een bepaalde kunststroming) waren geïnteresseerd in het thema gelijktijdigheid.

Want het lijkt er misschien op het eerste gezicht niet op, maar de vierde dimensie komt in dit kunstwerk, Demoiselles D’Avignon, voor. De vrouwen zijn vanuit verschillende hoeken geschilderd op een manier hoe je dat in het echte leven niet waar kan nemen.

In de vierde dimensie kan dit wel: je kan alle kanten van een driedimensionaal wezen tegelijk zien. Net zoals je vanaf de derde dimensie elk stukje van het lichaam van vierkant kan bekijken. Dus je zou kunnen zeggen dat dit schilderij geschilderd is vanuit de vierde dimensie. Dat is dus gelijktijdigheid, hoe de Kubisten het zien tenminste.

Een andere Kubist, George Braque, heeft zich ook beziggehouden met de vierde dimensie. Hij en Picasso waren voor een nieuwe manier van schilderen, vanuit een ander perspectief dan traditionele schilderkunst.

Zoals je ziet bestaat dit schilderij uit allemaal tweedimensionale vlakken. Die vlakken zijn op elkaar gestapeld en zijn allemaal net verschillend. Braques schilderij zou kunnen worden gezien als de tijdsverloop van een hoger dimensionaal wezen die door een lagere dimensie reist. En die gitaar dan… Misschien is hij het wel die door een lagere dimensie reist.